Για τη γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη και την έναρξη της δίκης

Στις 28/11/18 στη Ρόδο, η Ελένη Τοπαλούδη κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε από τα πατριαρχικά σιχάματα Μανώλη Κούκουρα και Αλεξανδρο Λουτσάι. Και ενώ τα περιστατικά έμφυλης βίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και συνήθως αποκρύπτονται ή μένουν στην αφάνεια, το εν λόγω γεγονός τάραξε το πανελλήνιο, δίνοντας την ευκαιρία στον ελληνικό βόθρο να αναδείξει ξανά το μεγαλείο του.

Ο κοινωνικός καννιβαλισμός, ο μισογυνισμός, τα εμετικά μίντια έβαλαν στο μικροκόπιο τη ζωή της Ε. Τοπαλούδη, κρίνοντας την κάθε της επιλογή. Ο ρατσιστικός οχετός χώρισε τους δολοφόνους σε “ντόπιους” και “ξένους”, και δεν παρέλειψαν να δώσουν τους ελαφρυντικούς χαρακτηρισμούς του “καλού παιδιού” και του “παιδιού με ψυχολογικά”, αντίστοιχα. Η ελληνική κοινωνία έμεινε για μια ακόμη φορά έκπληκτη στη θέα μιας γυναικοκτονίας, η ίδια κοινωνία που τόσο καλά ξέρει να συντηρεί τα πατριαρχικά της πρότυπα, συναινεί και οπλίζει τα χέρια του κάθε μάτσο, σεξιστή, ομοφοβικού τραμπούκου, στρώνοντας καλά το έδαφος για την επόμενη δολοφονία.

Στις 13/01/2020, ξεκινά στην Αθήνα η δίκη των δολοφόνων. Καμία αυταπάτη δεν έχουμε για τη δικαιοσύνη. Γνωρίζουμε καλά τις τακτικές του κράτους απέναντι σε όποιο προσπαθεί να απαντήσει στην εξουσία που δέχεται. Στα ίδια έδρανα, όσες αντεπιτέθηκαν στον εξουσιαστή τους, όσες υπερασπίστηκαν τα σώματα και τις ζωές τους, τιμωρήθηκαν, διαπομπεύτηκαν και εκδιώχθηκαν στα κελιά του κράτους. Στις ίδιες δικαστικές αίθουσες όπου η κουλτούρα του βιασμού έμπρακτα ξεπλένει και δικαιολογεί κακοποιητές, τιμωρώντας τους όσο δυνατόν λιγότερο ή αθωώνοντάς τους.

Η Ελένη Τοπαλούδη δε βίωσε ένα μεμονωμένο περιστατικό. Καθημερινά, θηλυκότητες κακοποιούνται, βιάζονται, δολοφονούνται στον δρόμο, στον χώρο εργασίας, στα κρατητήρια, στις φυλακές, στα σύνορα, στο ίδιο τους το σπίτι. Οι βιαστές άλλοτε είναι άγνωστοι, άλλοτε υπήρξαν φίλοι ή σύντροφοι, άλλοτε φοράνε στολή, άλλοτε ράσα, άλλοτε βρίσκονται παρόντες στα οικογενειακά τραπέζια.

Για όσες δεν είναι εδώ, για όσες δεν πρόλαβαν να αμυνθούν, για όσες δε μάθαμε ποτέ το όνομά τους. Για όσες τα περιστατικά τους κρύφτηκαν καλά στα συρτάρια της ΕΛ.ΑΣ. Για αυτές που “δεν ήταν αρκετά γενναίες”, για όσες γενναία κάθε λεπτό έρχονται αντιμέτωπες με το τέρας-πατριαρχία.

Είμαστε σε πόλεμο με αυτήν τη λεβεντογέννα κοινωνία

Είμαστε απέναντι σε κράτος και πατριαρχία

Να είμαστε το ένα δίπλα στο άλλο, να μην αφήσουμε καμία μόνη

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

Συνθήματα και πανό για τις δολοφονίες της Ελένης, του Πετρίτ και της Αγγελικής [13/01/2019]

Μέσα σε μια κοινωνική δυστοπία που εκτυλίσσεται όλο και πιο βίαια, δε θα μπορούσαν να απουσιάζουν περιστατικά όπως οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες, τα πογκρόμ σε μετανάστ.ρι.ες και οι ρατσιστικές δολοφονίες. Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν η γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο από άντρες βιαστές, καθώς και η ρατσιστική δολοφονία του αλβανού εργάτη Πετρίτ Ζίφλε στη Λευκίμμη της Κέρκυρας από έλληνα εθνικιστή. Επιπλέον, πριν λίγες μέρες, ξανά στην Κέρκυρα, βρέθηκε νεκρή η Αγγελική Πέτρου. Ο δολοφόνος της ήταν ο ίδιος της ο πατέρας, ο οποίος θεώρησε θανάσιμο αμάρτημα την ερωτική σχέση της κόρης του με αφγανό μετανάστη.

Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι σε καμία περίπτωση μεμονωμένα. Είναι κομμάτι της βάναυσης καθημερινότητας του κοινωνικού πολέμου που βιώνουμε, και σ’ αυτόν τον πόλεμο έχουμε επιλέξει να σταθούμε ενάντια στην καταπίεση που πηγάζει απ’ την πατριαρχία, τον ρατσισμό, την κρατική καταστολή και τα αφεντικά.

Στις 13/1, γράψαμε συνθήματα σε αλβανικά και ελληνικά, και κρεμάσαμε πανό στην πλατεία Αμερικής.

Ελένη, Πετρίτ, Αγγελική: Δολοφονημένοι από την κοινωνία της πατριαρχίας & του ρατσισμού // Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε

Την Αγγελική στην Κέρκυρα τη σκότωσε ο ρατσισμός και η πατριαρχία

Την Ελένη στη Ρόδο τη βίασε και τη δολοφόνησε η ματσίλα και η έμφυλη βία

Τον Πετρίτ στην Κέρκυρα τον δολοφόνησε ο εθνικισμός και το ρατσιστικό μίσος

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής