Together we live: Actions in solidarity with migrants

Posted on by

The weekend 23-24 May, various groups and individuals hanged a series of banners as a sign of solidarity with migrants targeted by the anti-immigration policies of the Greek state. These banners were hung in different neighborhoods of Athens, including Patisia, Kypseli, Petralona, ​​Gyzi, Philadelphia, Chalandri, Agia Paraskevi, Galatsi, Agios Eleftherios, Agios Nikolaos.

This coordinated action is a minimum response to the intensification of the anti-immigration war that is taking place in every part of the Greek territory. The pushbacks in the Aegean and Evros, the evictions of the migrant squats in the center of Athens, the quarantine-incarceration of thousands in camps under the pretext of the coronavirus, the defamation of migrant women in Kranidi, the police violence against any non-white person in the streets are daily manifestations of state-organized and socially diffused racism.

Μigrants do not remain inactive in face of this reality. They break the monologue of state violence and articulate their own resistances and refusals. The hunger strikes in the detention centers of Paranesti, Moria, Corinth, Glyfada and Peristeri police stations, the uprisings in Chios and Samos, the daily migrant marches in Lesvos, the denunciations from the prisoners in Petrou Ralli, the self-organization of migrants against evictions are moments of the struggle against exploitation, invisibility and death.

Nothing less than our undivided solidarity with immigrants and their struggles for life, freedom and dignity.

IMMEDIATE RELEASE OF ALL MIGRANTS.

AGAINST ALL CAMPS, CLOSED OR OPEN.

LOCALS AND MIGRANTS, TOGETHER WE LIVE.

LEAVE NOONE BEHIND.

Comrades

★

Together we live: Δράσεις αλληλεγγύης σε μετανάστ(ρι)ες

Posted on by

Το Σαββατοκύριακο 23-24 Mάη διάφορες ομάδες και άτομα αναρτήσαμε μια σειρά από πανό ως ένδειξη αλληλεγγύης στις/ους μετανάστ(ρι)ες που βάλλονται από την αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους. Τα πανό αυτά αναρτήθηκαν σε διαφορετικές γειτονιές της Αθήνας μεταξύ των οποίων τα Πατήσια, η Κυψέλη, τα Πετράλωνα, το Γκύζη, η Φιλαδέλφεια, το Χαλάνδρι, η Αγία Παρασκευή, το Γαλάτσι, ο Άγιος Ελευθέριος, ο Άγιος Νικόλαος.

Η συντονισμένη αυτή δράση αποτελεί μια ελάχιστη απάντηση στην ένταση του αντιμεταναστευτικού πολέμου που διεξάγεται σε κάθε σπιθαμή της ελληνικής επικράτειας. Οι επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τον Έβρο, οι εκκενώσεις των μεταναστευτικών καταλήψεων στο κέντρο της Αθήνας, η καραντίνα-εγκλεισμός χιλιάδων σε στρατόπεδα με πρόσχημα τον κορονοϊό, η διαπόμπευση των μεταναστριών στο Κρανίδι, η βία των μπάτσων στο δρόμο απέναντι σε όποιο άτομο δεν έχει λευκό δέρμα αποτελούν καθημερινές εκφάνσεις του κρατικά οργανωμένου και κοινωνικά διάχυτου ρατσισμού.

Απέναντι σε αυτόν, οι μετανάστ(ρι)ες δε μένουν άπραγες/οι. Σπάνε το μονόλογο της κρατικής βίας αρθώνοντας τις δικές τους αντιστάσεις και αρνήσεις. Οι απεργίας πείνας στα κέντρα κράτησης Παρανεστίου, Μόριας, Κορίνθου, ΑΤ Γλυφάδας και Περιστερίου, οι εξεγέρσεις στη Χίο και τη Σάμο, οι καθημερινές πορείες μεταναστ(ρι)ων στη Λέσβο, οι καταγγελίες από τις κρατούμενες στην Πέτρου Ράλλη, η αυτο-οργάνωση ενάντια στις εξώσεις μεταναστ(ρι)ών είναι στιγμές του αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, την αορατότητα και το θάνατο.

Τίποτα λιγότερα από την αμέριστη αλληλλεγύη μας στους/ις μετανάστες/ριες και τους αγώνες τους για ζωή, ελεύθερία και αξιοπρέπεια.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΟΥΤΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΟΥΤΕ ΚΛΕΙΣΤΑ.

ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΑ ΕΓΚΛΕΙΣΤΗ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.

ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ.

Συντρόφισσες/ια/οι

★

Ενημέρωση από τη μικροφωνική αλληλεγγύης για τον σύντροφο Ίρντι Κ.

Posted on by

Το μεσημέρι της Παρασκευής 6 Μάρτη, πραγματοποιήθηκε καλεσμένη μικροφωνική αλληλεγγύης για τον αναρχικό σύντροφο Ίρντι Κ. στο προαύλιο της Νομικής, εν όψει της εκ νέου εκδίκασης της υπόθεσής του στις 12 Μάρτη στα Διοικητικά Δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Από τις 12 ως τις 3 το μεσημέρι διαβάστηκε και μοιράστηκε κείμενο αλληλεγγύης, κρεμάστηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια και γράφτηκαν συνθήματα εντός και εκτός της Νομικής.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΙΡΝΤΙ Κ.

ΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΕΙΛΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ

★

γραφείο ανόμων υποθέσεων
στο ισόγειο της νομικής

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

Μικροφωνική αλληλεγγύης για τον αναρχικό σύντροφο Ίρντι Κ.

Posted on by

Καλούμε σε μικροφωνική αλληλεγγύης για τον αναρχικό σύντροφο Ίρντι Κ.
Παρασκευή 06/03 | 12:00 | στο προαύλιο της Νομικής

★

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΙΡΝΤΙ Κ.

Το κείμενο σε μορφή PDF

Δε χωράει καμία αμφιβολία πως το ελληνικό κράτος δεν επιφυλάσσει και τη μεγαλύτερη ευγένεια στους διακηρυγμένους του εχθρούς. Κάθε άλλο. Οι διώξεις, οι φυλακές, οι ξυλοδαρμοί, οι απειλές και οι παρακολουθήσεις είναι κοινός τόπος για τους αναρχικούς και τις αγωνιζόμενες γενικότερα. Ανεξαρτήτως της πολιτικής του διαχείρισης, ο κρατικός μηχανισμός κατασκευάζει περιπτώσεις εξαίρεσης, στήνει κατηγορητήρια, εγκλωβίζει και τσακίζει ζωές. Στη δεδομένη συγκυρία εφαρμογής του λεγόμενου δόγματος “τάξη και ασφάλεια” οι καθημερινές πιέσεις των κατασταλτικών μηχανισμών -φανερών ή μυστικών- αυξάνονται. Από παρακολουθήσεις με συστήματα γεωεντοπισμού και κρυφές κάμερες σε πολιτικούς χώρους και προσωπικά οχήματα αγωνιστών, έως προσαγωγές σε απλές αφισοκολλήσεις.

Ο αναρχικός σύντροφος Ίρντι Κ. απειλείται με απέλαση από τη χώρα μετά από μια οδύσσεια απορρίψεων της άδειας παραμονής του στην επικράτεια του ελληνικού κράτους. Παραθέτουμε τα λόγια του ίδιου του συντρόφου:

«Μια πρώτη ενημέρωση σχετικά με την εκδικητική προσπάθεια απομάκρυνσής μου από την χώρα.

Στις 3 Ιουλίου 2019, αφού συνέλεξα τα απαραίτητα έγγραφα και πλήρωσα το σχετικό παράβολο των 300 ευρώ, πήγα στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας για να ανανεώσω την άδεια παραμονής μου, η οποία θα έληγε μια εβδομάδα μετά. Η αρμόδια υπάλληλος, αφού κοίταξε τα στοιχεία μου, έκανε μια μεγάλης διάρκειας βόλτα από γραφείο σε γραφείο με έναν τεράστιο φάκελο στα χέρια της και έπειτα με ενημέρωσε πως δεν μπορεί να δεχθεί το αίτημα μου για ανανέωση, αφού θα βγει ούτως ή άλλως αρνητικό καθώς υπάρχει δικαστική απόφαση εις βάρος μου που με καθιστά δημόσιο κίνδυνο. Μου ανακοίνωσε, επίσης, πως αυτό που πρέπει να κάνω είναι να αποχωρήσω οικειοθελώς από την χώρα μέχρι να εκδικαστεί σε δεύτερο βαθμό η υπόθεσή μου. Την επόμενη φορά που επισκέφθηκα μαζί με δικηγόρο την ίδια υπηρεσία θα μάθαινα, μάλιστα, πως ο φάκελος μου είχε σταλεί στην Περιφέρεια λίγες μόνο μέρες μετά την σύλληψη μου στις 6/12/2014 και περιλάμβανε και μια ακόμη υπόθεση στην οποία είχα απαλλαγεί με βούλευμα.

Λίγα λόγια σχετικά με τη σύλληψη μου στις 6/12/2014 και το δικαστήριο που ακολούθησε.

Στις 6 Δεκέμβρη 2014 πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη πορεία μνήμης για τη δολοφονία του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου αλλά και στήριξης του αγώνα του έγκλειστού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού. Ως αναρχικός συμμετείχα συνειδητά και πλαισίωσα πολιτικά την πορεία αυτή. Αφότου η πορεία δέχθηκε επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις, αυτές κατόπιν προχώρησαν σε συλλήψεις στο σωρό χρεώνοντας στους/ις συλληφθέντες/είσες για ακόμη μια φορά το γνωστό πακέτο σύλληψης – διατάραξη, αντίσταση, οπλοκατοχή, οπλοχρησία, και σωματικές βλάβες σε ένστολους εν ώρα υπηρεσίας. Μέσα στις συλλήψεις αυτές ήμουν και εγώ. Από την πρώτη στιγμή αρνήθηκα όλες τις κατηγορίες που μου αποδόθηκαν – κατηγορίες για τις οποίες ευχαρίστως θα αναλάμβανα την ευθύνη αν πράγματι κάτι τέτοιο ίσχυε, ευθύνη όπως αυτή που ανέλαβα για τη συμμετοχή μου στην πορεία στηρίζοντας την πολιτικά και δηλώνοντας την πολιτική μου ταυτότητα στο δικαστήριο. Στο δικαστήριο αυτό, λοιπόν, χρεώθηκα με 27 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή με μοναδικό στοιχείο την μαρτυρία αστυνομικού – απόφαση στην οποία ασκήθηκε έφεση. Αξίζει να σημειωθεί στο σημείο αυτό, πως όπως διαπιστώσαμε η απόφαση του δικαστηρίου αυτού δεν έχει καν καθαρογραφεί και το εφετείο δεν έχει ακόμη καν οριστεί, γεγονός που δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη θέση μου στο σήμερα.»

Την Πέμπτη 12 Μαρτίου, εκδικάζεται εκ νέου η υπόθεση του συντρόφου στα Διοικητικά Δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Για ακόμη μια φορά καλείται να αντικρίσει μια ενδεχόμενη απόρριψη του αιτήματός του για ανανέωση της άδειας παραμονής του, γεγονός που συνεπάγεται άμεση απομάκρυνσή του απ’ την ελληνική επικράτεια.

Από μεριάς μας, δείχνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας προς τον σύντροφο Ίρντι Κ. Καμιά αγωνίστρια και κανείς αγωνιστής δεν τρομάζει και δεν υποχωρεί από τέτοιες κινήσεις εντυπωσιασμού και εκβιασμού από πλευράς του κράτους. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουν οι ενορχηστρωτές της σύγχρονης ζοφερής πραγματικότητας είναι πως απέναντί τους έχουν έναν κόσμο διαφορετικό. Έναν κόσμο σφυρηλατημένο με τις αξίες της αλληλεγγύης, της ενσυναίσθησης, της αποστροφής μπρος σε κάθε είδους καταπίεση κι επιβολή. Οι φρονηματικές διώξεις, οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές, οι τακτικές αντιεξέγερσης, η πειθάρχηση των σωμάτων και των επιθυμιών μας, η παραγόμενη θλίψη και μιζέρια εντός των γκρίζων, πανοπτικώς επιτηρούμενων και κανονικοποιημένων μητροπολιτικών νεκροταφείων, μας βρίσκουν όλες και όλους απέναντι · απείθαρχες και ανυπάκουους, με όπλο μας την αλληλεγγύη, ενάντια σε κάθε κανονικότητα, ενάντια σε κάθε εξουσία.

ΑΝ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ
ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΕΙΛΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΧΑΡΤΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ

γραφείο ανόμων υποθέσεων
στο ισόγειο της νομικής

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

29/1, 17.00: Προβολή ταινίας & Bar για την στήριξη των συλληφθέντων/-εισών από την Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου

Posted on by

★

Τετάρτη 29/01/2020, στο Αυτοδιαχειριζόμενο Κυλικείο Νομικής
17:00 Προβολή ταινίας “DIAZ – Don’t clean up this blood”
20:00 Bar για τη στήριξη των συλληφθέντων/ -εισών από την Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

γραφείο ανόμων υποθέσεων
(ισόγειο νομικής)

Βάψιμο & κάλεσμα στήριξης της πορείας αντίστασης και μνήμης για τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν

Posted on by

Τα ξημερώματα της 17ης Ιανουαρίου του 2013, οι χρυσαυγήτες Γιώργος Στεργιόπουλος και Διονύσης Λιακόπουλος, οπλισμένοι με πτυσσόμενα μαχαίρια, δολοφονούν τον μετανάστη εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν στην περιοχή των Άνω Πετραλώνων, την ώρα που ο ίδιος μετέβαινε στη δουλειά του στη λαϊκή με το ποδήλατό του.

Οι δράστες/δολοφόνοι συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε ισόβια κάθειρξη, τελεσίδικα δε σε ποινή φυλάκισης 21 ετών και 5 μηνών, με τις αντιδράσεις και τις κινητοποιήσεις από τον κόσμο του αντιφασιστικού αγώνα να παίζουν σημαντικό ρόλο στη βαρύτητα των ποινών. Άλλωστε, η κλιμάκωση είχε “αναγκάσει” τον Nils Muižnieks (επίτροπο του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα) να βρεθεί στην Ελλάδα για να τοποθετηθεί επί του περιστατικού. Οι μαζικές πορείες που έχουν ακολουθήσει τα επόμενα χρόνια στην περιοχή της δολοφονίας, ως υπενθύμιση των πολυφυλετικών χαρακτηριστικών της και της άρνησης των κατοίκων να δεχτούν την παρουσία και δράση μισανθρωπικών μορφωμάτων όπως η ΧΑ, μπορεί να θεωρηθεί -και είναι, εν μέρει- μια μικρή νίκη του αντιφασιστικού-αντιρατσιστικού κινήματος.

Όμως: Ο Λουκμάν ήταν ένας από τους αόρατους αυτού του κόσμου. Ένας “φτωχοδιάβολος”, όπως πολλοί άλλοι, που πέρασε από σύνορα και άλλες κακουχίες σε αναζήτηση μιας άλλης ζωής. Για τη δολοφονία τους δεν ενεργοποιήθηκαν ευρύτερα κοινωνικά αντανακλαστικά, πέραν του αντιεξουσιαστικου κινήματος, ορισμένων μεταναστευτικών οργανώσεων και τμημάτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Κάνοντας μια κυνική ανασκόπηση των γεγονότων, η έκταση που πήραν οι ακόλουθες κινητοποιήσεις θα μπορούσε να θεωρηθεί… τυχαία. Ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος, Tzavent Ashlam, είχε δηλώσει ότι η Χρυσή Αυγή ήταν την ίδια περίοδο υπεύθυνη για 6 ή 7 δολοφονίες και δεκάδες επιθέσεις ρατσιστικού μίσους, για τις οποίες δεν υπήρξε δίωξη (και έμειναν στην αφάνεια). Αν οι χρυσαυγήτες δολοφόνοι δεν είχαν βλακωδώς συλληφθεί (λίγες ώρες μετά, με τα όπλα ακόμα στην κατοχή τους και το αίμα του Λουκμάν ακόμα πάνω τους), αν η γειτονιά ήταν κάποια άλλη, αποκεντρωμένη και με λιγότερα αντιφασιστικά χαρακτηριστικά/αντανακλαστικά, ίσως να μιλούσαμε για ακόμα έναν αριθμό, μια ακόμα προσθήκη στη λίστα με τις ρατσιστικές δολοφονίες στην Ελλάδα. Δεν ξεχνάμε, άλλωστε, τον “ξεχασμένο” γείτονά μας εργάτη, Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, 21 ετών, από το Μπαγκλαντές, ο οποίος στις 12/05/2011 μαχαιρώθηκε από φασίστες στην οδό Κωνσταντινίδη και Στ. Καλλάρη στα Κ. Πατήσια. Η δολοφονία του Α.Α.Μάναν -η οποία πέρασε στα ψιλά- συνδέεται με τα πογκρόμ κατά των μεταναστών που έκανε η Χ.Α. με την κάλυψη της αστυνομίας στην περιοχή της Βικτώριας και του κέντρου της Αθήνας, τα οποία ακολούθησαν μετά την δολοφονία του Μανώλη Καντάρη, στις 10/05/2011. Ενώ υπήρχαν μαρτυρίες για Έλληνες δολοφόνους με ρατσιστικό κίνητρο, η υπόθεση έκλεισε γρήγορα και θεωρήθηκε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.

Η σημασία της δημιουργίας χώρων και δομών αγώνα (συνελεύσεις, στέκια, καταλήψεις) σε κάθε περιοχή, της επαφής και σύμπραξης με τα καταπιεσμένα αυτού του κόσμου, της οικειοποίησης των δρόμων, των πλατειών και των πάρκων, αναδεικνύεται περίτρανα από την “τυχαιότητα” των όσων συνέβησαν. Ο πόλεμος που συνεχίζουν να δέχονται τα άτομα που αντιδρούν στην υπονόμευση των ζωών μας, από την άλλη, αναδεικνύει την ανάγκη ύπαρξής τους. Οι εκδικητικές διώξεις αγωνιστ.ρι.ών από τους μηχανισμούς κρατικής καταστολής, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τους 2 συντρόφους που κατηγορούνται για επιθέσεις σε γραφεία του νεοναζιστικού κόμματος με βάση ασαφή στοιχεία, η γενικότερη μιντιακή στοχοποίηση/δαιμονοποίηση όσων δεν προσκυνούν την εξουσία, αλλά και η πρόσφατη εισαγγελική πρόταση για συνολική αθώωση των χρυσαυγητών (για τις επιθέσεις των προηγούμενων ετών) και ενοχή μόνο του Ρουπακιά (για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα), μας θυμίζουν την ανάγκη να περιφρουρούμε τα κεκτημένα μας και να απαιτούμε τα αυτονόητα. Τόσο για τη διεκδίκηση των ζωτικών χώρων μας, όσο και για την οργάνωση και την επίθεση απέναντι στον ρατσισμό και κάθε είδους κοινωνικό αποκλεισμό, ενάντια σε όσα μας πνίγουν και μας στερούν την ζωή και την ελευθερία μας.

Ο φασισμός τσακίζεται στους δρόμους, μαχητικά, με όπλο την αλληλεγγύη και τη συλλογικοποίηση. Για την υπενθύμιση της παρουσίας μας στους δρόμους, για τη δημιουργία σχέσεων συντροφικότητας που θα αποτελέσουν τη βάση για τους μελλοντικούς μας αγώνες, καλούμε σε στήριξη της πορείας την Παρασκευή 17/1, στα Πετράλωνα. Συγκέντρωση στις 18:00, στην πλατεία Μερκούρη.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤ.ΡΙ.ΕΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ,
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

★

 

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

Για τη γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη και την έναρξη της δίκης

Posted on by

Στις 28/11/18 στη Ρόδο, η Ελένη Τοπαλούδη κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε από τα πατριαρχικά σιχάματα Μανώλη Κούκουρα και Αλεξανδρο Λουτσάι. Και ενώ τα περιστατικά έμφυλης βίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και συνήθως αποκρύπτονται ή μένουν στην αφάνεια, το εν λόγω γεγονός τάραξε το πανελλήνιο, δίνοντας την ευκαιρία στον ελληνικό βόθρο να αναδείξει ξανά το μεγαλείο του.

Ο κοινωνικός καννιβαλισμός, ο μισογυνισμός, τα εμετικά μίντια έβαλαν στο μικροκόπιο τη ζωή της Ε. Τοπαλούδη, κρίνοντας την κάθε της επιλογή. Ο ρατσιστικός οχετός χώρισε τους δολοφόνους σε “ντόπιους” και “ξένους”, και δεν παρέλειψαν να δώσουν τους ελαφρυντικούς χαρακτηρισμούς του “καλού παιδιού” και του “παιδιού με ψυχολογικά”, αντίστοιχα. Η ελληνική κοινωνία έμεινε για μια ακόμη φορά έκπληκτη στη θέα μιας γυναικοκτονίας, η ίδια κοινωνία που τόσο καλά ξέρει να συντηρεί τα πατριαρχικά της πρότυπα, συναινεί και οπλίζει τα χέρια του κάθε μάτσο, σεξιστή, ομοφοβικού τραμπούκου, στρώνοντας καλά το έδαφος για την επόμενη δολοφονία.

Στις 13/01/2020, ξεκινά στην Αθήνα η δίκη των δολοφόνων. Καμία αυταπάτη δεν έχουμε για τη δικαιοσύνη. Γνωρίζουμε καλά τις τακτικές του κράτους απέναντι σε όποιο προσπαθεί να απαντήσει στην εξουσία που δέχεται. Στα ίδια έδρανα, όσες αντεπιτέθηκαν στον εξουσιαστή τους, όσες υπερασπίστηκαν τα σώματα και τις ζωές τους, τιμωρήθηκαν, διαπομπεύτηκαν και εκδιώχθηκαν στα κελιά του κράτους. Στις ίδιες δικαστικές αίθουσες όπου η κουλτούρα του βιασμού έμπρακτα ξεπλένει και δικαιολογεί κακοποιητές, τιμωρώντας τους όσο δυνατόν λιγότερο ή αθωώνοντάς τους.

Η Ελένη Τοπαλούδη δε βίωσε ένα μεμονωμένο περιστατικό. Καθημερινά, θηλυκότητες κακοποιούνται, βιάζονται, δολοφονούνται στον δρόμο, στον χώρο εργασίας, στα κρατητήρια, στις φυλακές, στα σύνορα, στο ίδιο τους το σπίτι. Οι βιαστές άλλοτε είναι άγνωστοι, άλλοτε υπήρξαν φίλοι ή σύντροφοι, άλλοτε φοράνε στολή, άλλοτε ράσα, άλλοτε βρίσκονται παρόντες στα οικογενειακά τραπέζια.

Για όσες δεν είναι εδώ, για όσες δεν πρόλαβαν να αμυνθούν, για όσες δε μάθαμε ποτέ το όνομά τους. Για όσες τα περιστατικά τους κρύφτηκαν καλά στα συρτάρια της ΕΛ.ΑΣ. Για αυτές που “δεν ήταν αρκετά γενναίες”, για όσες γενναία κάθε λεπτό έρχονται αντιμέτωπες με το τέρας-πατριαρχία.

Είμαστε σε πόλεμο με αυτήν τη λεβεντογέννα κοινωνία

Είμαστε απέναντι σε κράτος και πατριαρχία

Να είμαστε το ένα δίπλα στο άλλο, να μην αφήσουμε καμία μόνη

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

★

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

Banner at Patissia: Hands off of squats & migrants

Posted on by

From Marousi to Koukaki and from Exarchia to Kipseli and Patissia, the seeds of another world have already been sowed. A world against misery, exploitation, wage slavery, property and selfishness. And these seeds grow with blood instead of water, and with violence instead of sun. The more blood is spilled, the more fed are the seeds, and the more violence is used against the bodies of the damned ones, the more grown are the flowers of resistance. Every closed squat, every manhunt and beating against our bodies, makes us stubborn and more powerful.

On 23/12 we hung a banner at the basketball courts of Fitefti, in Kato Patissia neighbourhood, writing: “Hands off of squats & migrants – Antiauthoritarian, solidarian & self organized communities in every neighbourhood”.

★

Under_Stand!
assembly from around Ameriki’s square

Πανό στη Φυτευτή: Κάτω τα ξερά σας από καταλήψεις & μετανάστ.ρι.ες

Posted on by

Απ’ το Μαρούσι ως το Κουκάκι κι απ’ τα Εξάρχεια ως την Κυψέλη και τα Πατήσια, οι σπόροι ενός άλλου κόσμου έχουν ήδη φυτευτεί. Ενός κόσμου ενάντια στη θλίψη, την εκμετάλλευση, τη μισθωτή σκλαβιά, την ιδιοκτησία και τον ατομισμό. Κι οι σπόροι αυτοί έχουν για νερό τους το αίμα και για ήλιο τους τη βία. Όσο πιο πολύ το αίμα που χύνεται, τόσο οι σπόροι θρέφονται, όσο πιο ωμή η κυρίαρχη βία που ασκείται στα κορμιά των κολασμένων, τόσο θεριεύουν τα άνθη της αντίστασης. Κάθε κλεισμένη κατάληψη, κάθε κυνήγι και κάθε χτύπημα στα σώματά μας μας πεισμώνει και μας δυναμώνει.

Στις 23/12 κρεμάσαμε πανό στα γηπεδάκια της Φυτευτής, στα Κάτω Πατήσια, το οποίο γράφει σε ελληνικά και αγγλικά: “Κάτω τα ξερά σας από καταλήψεις & μετανάστ.ρι.ες – Κοινότητες αντιεξουσίας, αλληλεγγύης & αυτοοργάνωσης σε κάθε γειτονιά”.

★

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής

When they shout for clean neighborhoods, it smells of blood

Posted on by

When they shout for clean neighborhoods,
it smells of blood

★

The blood of the migrants that are exiled to the concentration camps after the eviction of the squats where they used to live and stand with as much dignity as possible.

The blood at the borders, the seas, the working places, the cells and the police stations, the blood of the damned that were trying to find a solution for the dead ends of their daily survival.

The blood that paints red the streets and the pavements, the same
blood that paints red the cop’s glob or the fascist’s knife, the same blood that arms the automatic guns of the full-armored cops who secure the dominant order with their patrol-vans, or the carbine of the bosses and the pacified owners who would kill in order to defend their sacred property.

The blood that quietly soaks the red carpet that is rolled out for investors and real-estate owners, for the sake of development, progress, tourism, the nation: for the sake of capitalism.

On the pretext of the state’s war against drugs, against “lawlessness”, the war for the “cleaning of the neighborhoods by the outcasts”, it emerges the profile of the superfluous ones: the “dust” and the “garbage”, as was fluently expressed by the syndicalist cop Balaskas.

The aspired normality is raised exactly over the existence of these exclusions. The streets that are walked by the “virtuous ones” in the world of the state and economic domination, are built exactly over the dead bodies of the superfluous ones.

In this war, the “garbage” take stand: the stand of solidarity among them, of the effort to co-organize and take back the control of their own lives as much as possible.

Parts of this effort are the squats, the demonstrations, the gatherings, the solid support of each other, the relationships that we build on the base of equality, honesty, empathy and responsibility.

It’s our world against theirs
and we are two worlds in conflict

★

Under_Stand!
assembly from around Ameriki’s square