Στις 28/11/18 στη Ρόδο, η Ελένη Τοπαλούδη κακοποιήθηκε και δολοφονήθηκε από τα πατριαρχικά σιχάματα Μανώλη Κούκουρα και Αλεξανδρο Λουτσάι. Και ενώ τα περιστατικά έμφυλης βίας αποτελούν καθημερινό φαινόμενο και συνήθως αποκρύπτονται ή μένουν στην αφάνεια, το εν λόγω γεγονός τάραξε το πανελλήνιο, δίνοντας την ευκαιρία στον ελληνικό βόθρο να αναδείξει ξανά το μεγαλείο του.

Ο κοινωνικός καννιβαλισμός, ο μισογυνισμός, τα εμετικά μίντια έβαλαν στο μικροκόπιο τη ζωή της Ε. Τοπαλούδη, κρίνοντας την κάθε της επιλογή. Ο ρατσιστικός οχετός χώρισε τους δολοφόνους σε “ντόπιους” και “ξένους”, και δεν παρέλειψαν να δώσουν τους ελαφρυντικούς χαρακτηρισμούς του “καλού παιδιού” και του “παιδιού με ψυχολογικά”, αντίστοιχα. Η ελληνική κοινωνία έμεινε για μια ακόμη φορά έκπληκτη στη θέα μιας γυναικοκτονίας, η ίδια κοινωνία που τόσο καλά ξέρει να συντηρεί τα πατριαρχικά της πρότυπα, συναινεί και οπλίζει τα χέρια του κάθε μάτσο, σεξιστή, ομοφοβικού τραμπούκου, στρώνοντας καλά το έδαφος για την επόμενη δολοφονία.

Στις 13/01/2020, ξεκινά στην Αθήνα η δίκη των δολοφόνων. Καμία αυταπάτη δεν έχουμε για τη δικαιοσύνη. Γνωρίζουμε καλά τις τακτικές του κράτους απέναντι σε όποιο προσπαθεί να απαντήσει στην εξουσία που δέχεται. Στα ίδια έδρανα, όσες αντεπιτέθηκαν στον εξουσιαστή τους, όσες υπερασπίστηκαν τα σώματα και τις ζωές τους, τιμωρήθηκαν, διαπομπεύτηκαν και εκδιώχθηκαν στα κελιά του κράτους. Στις ίδιες δικαστικές αίθουσες όπου η κουλτούρα του βιασμού έμπρακτα ξεπλένει και δικαιολογεί κακοποιητές, τιμωρώντας τους όσο δυνατόν λιγότερο ή αθωώνοντάς τους.

Η Ελένη Τοπαλούδη δε βίωσε ένα μεμονωμένο περιστατικό. Καθημερινά, θηλυκότητες κακοποιούνται, βιάζονται, δολοφονούνται στον δρόμο, στον χώρο εργασίας, στα κρατητήρια, στις φυλακές, στα σύνορα, στο ίδιο τους το σπίτι. Οι βιαστές άλλοτε είναι άγνωστοι, άλλοτε υπήρξαν φίλοι ή σύντροφοι, άλλοτε φοράνε στολή, άλλοτε ράσα, άλλοτε βρίσκονται παρόντες στα οικογενειακά τραπέζια.

Για όσες δεν είναι εδώ, για όσες δεν πρόλαβαν να αμυνθούν, για όσες δε μάθαμε ποτέ το όνομά τους. Για όσες τα περιστατικά τους κρύφτηκαν καλά στα συρτάρια της ΕΛ.ΑΣ. Για αυτές που “δεν ήταν αρκετά γενναίες”, για όσες γενναία κάθε λεπτό έρχονται αντιμέτωπες με το τέρας-πατριαρχία.

Είμαστε σε πόλεμο με αυτήν τη λεβεντογέννα κοινωνία

Είμαστε απέναντι σε κράτος και πατριαρχία

Να είμαστε το ένα δίπλα στο άλλο, να μην αφήσουμε καμία μόνη

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

★

Under_Stand!
συνέλευση στα πέριξ της πλατείας Αμερικής